مگاورزش جدید ترین اخبار نقل و انتقالات جهان NEW مگاورزش ایران
اخبار نقل و انتقالات مگا ورزش: انوش دستگیر، مربی جوان افغان، پس از سال‌ها تلاش، اکنون در لیگ برتر هلند به عنوان سرمربی موقت می‌درخشد.برای ادامه خبر با سایت نقل و انتقالات مگا ورزش همراه باشید.
انوش دستگیر، سرمربی جوان افغان که سابقه هدایت تیم ملی فوتبال افغانستان را در کارنامه دارد، این روزها به یکی از چهره‌های شاخص در لیگ اردیویسه هلند تبدیل شده است. او که تجربه‌های جالبی از دوران مربیگری در رده‌های پایه و هدایت تیم ملی افغانستان و تیم‌های باشگاهی را دارد، به تازگی به دلیل اخراج سرمربی آلمره سیتی، هدایت موقت این تیم را در لیگ برتر هلند بر عهده گرفته است؛ این یک فرصت تازه و نقطه عطفی در مسیر حرفهای دستگیر محسوب می‌شود.
دستگیر که متولد کابل است و در دوران کودکی به همراه خانواده‌اش به هلند مهاجرت کرده، داستانی الهام‌بخش از پشتکار و اراده برای رسیدن به جایگاه کنونی دارد. او با سابقه‌ای از مربیگری در تیم‌های پایه توانسته مسیر پیشرفت خود را پیدا کند و با توجه به شایستگی‌های خود، به عنوان سرمربی موقت در سطح اول فوتبال هلند به کار گرفته شود.
نکته جالب اینکه او شروعی طوفانی در لیگ برتر هلند هلند داشت و در اولین بازی خود با سه گل هیرنفین را شکست داد. البته همچنان آلمره در جدول لیگ برتر هلند شرایط خوبی ندارد و باید در نیم فصل دوم برای خروج از بحران و ماندن در لیگ تلاش کند.
در خصوص دوران فوتبال خود و ورود زودهنگامش به مربیگری صحبت کرده است. او همچنین درباره اهداف و آرزوهای خود اظهارات جالبی داشته است. این گفت‌وگوی مفصل را در ادامه می‌خوانید: * حضور در در لیگ اردیویسه، توجهات زیادی را جلب کرده است.
می‌خواستم مصاحبه را با این سوال شروع کنیم که در آلمره سیتی دقیقا چه نقشی داری و کار مدیریت فنی تیم آنجا چطور پیش می‌رود؟ این اولین بازی‌ام به عنوان سرمربی در لیگ برتر با آلمره سیتی بود. مربی ما رو چهارشنبه اخراج کردند و من کمک مربی اول بودم؛ باشگاه از من پرسید که اگر می‌خواهم برای این بازی سرمربی باشم تا مربی جدید بیاید.
من اینجا قراداد سه ساله دارم و برنامه‌ام این بود که یک یا دو سال دیگر کمک مربی بمانم و بعد سرمربی این تیم شوم اما حالا که مربی را اخراج کردند، از من خواستند سرمربی باشم. اینکه در این پست می‌مانم یا نمی‌مانم، مشخص نیست.
در جلسه‌ها هستیم و تا چند روز دیگر مشخص می‌شود. در تکنیکال منیجمت ما دو کمک مربی دیگر هست که هلندی هستند و هر دو در لیگ برتر هلند بازی کرده‌اند؛ یکی از آنها مربی لیگ برتر دیگر بود و کمک مربی دیگر من در تیم ملی هلند بازی کرده است. تجربه کافی داریم. مربی دروازه‌بان‌های ما هم از ایران است؛ عقیل اعتمادی که فکر می‌کنم در لیگ برتر ایران هم بازی کرده است.
وقتی رزومه‌ات را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که تقریبا تمام دوران فوتبالی تو در باشگاه‌های هلند پیش رفته اما خودت متولد افغانستان هستی. چه زمانی مهاجرت کردی و اوضاع برایت چطور بود؟ من متولد افغانستان هستم و در کابل به دنیا آمده‌ام. یک ساله بودم که به پاکستان مهاجرت کردیم و از آنجا به هندوستان رفتیم و 10 ساله بودم که از هندستان به هلند آمدیم.
فوتبال را در 12-13 سالگی در هلند شروع کردم و در سن ۱۵ سالگی به تیم ان ای سی نایمخن رفتم؛ تیمی که علیرضا جهانبخش در تیم اول آن بازی کرد. چهار سال در آکادمی این باشگاه بودم و چند بازی در تیم زیر ۱۹ سال و چند بازی هم در تیم زیر 23 سال این باشگاه بازی کردم. در سن 19 سالگی به تیم فنلو رفتم؛ تیمی که کیسوکه هوندا از ژاپن در آن بازی می‌کرد. یک سال در تیم 23 سال این باشگاه بودم و سال بعد همراه این تیم به لیگ برتر رفتم.
خیلی کم در تیم اول بودم و در 21 سالگی پایم مصدوم شد. چهار بار عمل کردم و پس از آن دکترها گفتند دیگر نمی‌توانی در لیگ برتر بازی کنی. 18-19 ماه ریکاوری کردم، اما دیگر هیچوقت نتوانستم سطحی را که داشتم، به دست بیاورم.
از آن به بعد در لیگ سه هلند بازی کردم اما در سن 22 سالگی مربی‌ام از من سوال کرد می‌خواهی مربی شوی؟ آن وقت جگرم خون بود و پایم مصدوم بود، گفتم اوکی. 22 ساله بودم که در ان ای سی نایمخن مربیگری را شروع کردم. از تیم‌های پایه شروع کردم و پس از آن چهار سال جوانان را تمرین دادم و پس از آن کمک مربی امیر هاشمی مقدم شدم و بعد از 6 ماه مربی این باشگاه شدم که آن زمان در لیگ چهار هلند بازی می‌کردند.
28 ساله بودم که به این سمت رسیدم و پس از آن مربی تیم ملی افعانستان شدم. در آن زمان جوان‌ترین مربی دنیا بودم و چهار سال افغانستان بودم. در آن زمان در کنار اینکه مربی افغانستان بودم، دو تیم آماتور داشتم که ان ای سی نایمخن بود و دیگری فی فی فی دونو، چون می‌خواستم هر روز در زمین چمن تمرین بدهم و با تیم ملی فقط سالی پنج باز و شش هفته برای تمرین و مسابقه می‌روی.
من جوان بودم و می‌خواستم هر روز تمرین بودم و برای همین حتی دو باشگاه را همزمان هدایت می‌کردم؛ یک تیم روزهای شنبه بازی داشت و یکی یکشنبه. به مرور مدارک مربیگری خودم را گرفتم و دو سال قبل لایسنس یوفا پرو را دریافت کردم.
فوتبال در افغانستان شاید خیلی پیشرفته و توسعه یافته نباشد. در این شرایط تو چطور توانستی کار خودت را تا این حد خوب پیش ببری؟ زمانی که مربی افغانستان بودم، خیلی جوان بودم و تجربه زیادی نداشتم اما وطن خودم را دوست داشتم و می‌خواستم به خاطر افعانستان هر کاری از دستم برمی‌آید، بکنم. ما مهاجرین در کشورهای اروپایی یک شانس داشتیم که توانستیم از افغانستان بیرون بیاییم و در زندگی خودمان یک چیزی بسازیم، زندگی خوبی داشته باشیم و درس بخوانیم و مدارک مربیگری‌مان را بگیریم و فوتبال بازی کنیم، اما همیشه احساس می‌کردم که برای وطن خودم هیچ کاری نکردم.
حس تهی بودن داشتم و فکر می‌کردم هر کاری کنم، کافی نیست. من چند سال برای افغانستان بازی کرده بودم و بعدش یک سال کمک مربی بودم و در سن 28 سالگی گفتند می‌خواهیم مربی شوی. من می‌خواستم به افغانستان خدمت کنم و همانطور که می‌دانید در کشور ما هزاره با ازبک می‌جنگد، ازبک با پشتون می‌جنگد و…
در آن زمان همین جو در تیم ملی هم بود و بازیکنان داخلی با بازیکنان خارجی می‌جنگیدند و خارجی‌ها با داخل می‌جنگیدند. من گفتم اگر بتوانم یک خدمت به افغانستان کنم، این است که به همه اقوامی که در تیم ملی بازی می‌کنند، یک انگیزه بدهم که فوتبال خوبی بازی کنند و همه با هم برادر باشند و حرفهای ازبک و تاجیک و هزاره را نزنند. حتی در پارلمان افغانستان یک خانمی بود که گفت تیم انوش دستگیر الگوی صمیمیت افغانستان است و اگر در تیم همه می‌توانند یک‌جا بازی کنند، چرا ما نمی‌توانیم در پارلمان و دولت در کنار هم باشیم؟ البته هدف من فقط این نبود و من می‌خواستم نام فوتبال افغانستان را بلند کنیم.
بازیکنانی که در سطح دنیا بودند و نمی‌خواستند بیایند بازی کنند؛ مثل فرشاد نور، عمران حیدری، رحمت اکبری و… که همه در لیگ برتر بازی می‌کردند. من همه اینها را به افغانستان آوردم. هدف ما این بود و تنها برد و باخت نبود. البته افغانستان همیشه با تیم‌های ضعیف فوتبال بازی می‌کرد و ما گفتیم از این به بعد با تیم‌های قوی بازی می‌کنیم و اگر باختیم مهم نیست، مهم این است که اعتماد به نفس تیم بالا برود و در ادامه آن اعتماد به نفس افغانستان بالا برود و مردم افغانستان احساس کنند که ما هم یک وطن داریم.
با توجه به توانایی که از خودت سراغ داری، فکر می‌کنی اگه شهروند هلند بودی، می‌توانستی موقعیت بهتری داشته باشی؟ مثلا بیشتر در تیم بزرگسالان ان ای سی بازی کنی. من افغان هستم و البته پاسپورت هلندی دارم، اما اینکه من نتوانستم در لیگ برتر بازی کنم، اصلا به خاطر این نبود که من افغان بودم. اگر یک کشور در جهان باشد که تفاوتی بین افغان و آفریقایی و ایرانی و مسلمان و کاتولیک و… نبیند، هلند است. من هزار بار شکر می‌کنم که به این کشور آمدم و این کشور به من شانس‌های زیادی داد.
اینجا بازیکنان افغان مثل فرشاد نور در لیگ برتر بازی کردند، اما اینکه من بازی نکردم به خاطر مصدومیت بود و به خاطر این نبود که هلندی نبودم. می‌بینید که من یوفا پرو را گرفتم که خیلی از خارجی‌ها در هلند ندارند. در دو سال فقط هشت نفر می‌توانند که این مدرک را بگیرند و به من این شانس را دادند. مشکل هلندی بودن یا افغان بودن نبود، مشکل مصدومیت بود.
🔽مقاله پیشنهادی🔽